به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

جان کلام امام حسین (ع) عمل به تکلیف بود

تاریخ انتشار: ۶ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۳۳۲۶۰

به گزارش خبرگزاری صداوسیما رادیو گفت و گو در برنامه حسینیه بانوان در مصاحبه با خانم دکتر نیره قوی رئیس پژوهشگاه فرهنگ و دین راههای گسترش فرهنگ زندگی ساز محرم را بررسی کرده است.

سوال: ما با شتاب بی رویه وعلم و تکنولوژی امروزه در جامعه کنونی در دنیای ترسناک کنونی به عبارتی بگوییم مواجه هستیم با رشد و پیشرفت سریع تکنولوژی که به نفع ما دارد عمل می‌کند مثل همین شبکه‌های مجازی و اگر خیلی جا‌ها درست نتوانیم از آن استفاده کنیم متضرر خواهیم شد این مقدمه را خدمت شما و شنوندگان محترم عرض کردم که بگویم که می‌خواهیم فرهنگ محرم را این فرهنگ انسان ساز، این فرهنگ زندگی ساز محرم را بسط بدهیم به فرهنگ امروز و جامعه کنونی امروزمان از زبان شما بشنویم؟
قوی: جان کلام امام حسین عمل به تکلیف بود حالا هر کسی که هم قرار است حسینی باشد باید عمل به تکلیف را داشته باشد تکلیف در دین مقدس اسلام فرا زمان و فرا مکان است این طور نیست که بگوییم که تکلیف در آن مقطع یک چیزی بوده، چون قرآن کلام خدا و ابدی است و این ابدیت کلام قرآن، ما را با تکلیف مان در این زمان، زمان گذشته و زمان آینده السویه می‌کند، اما آن چه که متفاوت است روش هاست چگونگی ترویج دین، چگونگی شناخت و شناساندن دین و از همه مهم‌تر این که چه کاری ما باید انجام بدهیم کدام روش را در پیش بگیریم برای روش ترویج دین که ضریب نفوذ بیشتر بشود یعنی این که درواقع این نباشد که یک دانشی را منتقل کنیم بلکه آن دانش مخاطب را به بینش و آن بینش به گرایش و کنش و رفتار منجر بکند فرهنگ امام حسین و فرهنگ عاشورا به نظرم می‌رسد نباید در شور خلاصه شود خلاصه کردن فرهنگ امام حسین بله ادعیه بسیار هم شورآفرین هست هم لازم هست هم تاثیر دارد، اما در مقابل و در مقایسه و در تداوم باید قرار بگیرد ببینید مقایسه بین شعور و شور نکنیم با این دوتا را در ردیف همدیگر قرار ندهیم یعنی نگوییم این یا آن باید بگوییم در کنار هم و در طول هم کدام این‌ها را می‌تواند ضریب نفوذ بکند گاهی شور اصلا روز عاشورا روز شورآفرینی است هر جای دنیا شما بروید که نام امام حسین باشد خیلی‌ها اصلا امام حسین را نمی‌شناسند یادم هست در یکی از صحبت‌هایی که از اهل فضل و علم داشتند، چون تردید دارم نامشان را نمی‌برم ایشان می‌فرمودند در کشور آلمان اوایل انقلاب وقتی رفتیم آن موقع به این میزان هم مسلمان نداشت در یک جایی وارد شدیم و من از همه پرسیدم این جا حسینیه است حالا عرض کردم هر جا پرچم امام حسین باشد آن جا حسینیه هست فرمودند وقتی وارد شدم احساس کردم ایران هستم و وقتی رفتم وارد جمع دیدم همه آلمانی حرف می‌زدند کسی نیست حالا به تعبیر ما مسلمان باشد حالا
روز عاشورا ما اینجا چه کار کنیم ایشان فرمودند یک نفر رفت بالا و یک شوری آفرید و ذکر حسین حسین شروع شد از زبان ایشان عرض می‌کنم دیدم تمام کسانی که آن جا بودند فقط نقطه مشترک شان با آن شخصی که می‌خواند نام امام حسین بود و چنان اشک می‌ریختند پرسیدم علت اشک شان را و گفتم دلیل اشک تان چیست و شما چه می‌دانید گفتند ما می‌دانیم حسین کی هست ما اصلا به خاطر اسم امام حسین (ع) مسلمان شدیم اگر چه زبان ما زبان دیگری است این که می‌گوییم فرهنگ امام حسین فرهنگ تغییر است فقط این نباشد که شورآفرینی را داشته باشد تغییر بینش و گرایش و رفتار، حالا این رفتار چی هست هر چیزی و هر رفتاری که بخواهد دین را کم ارزش و کم رنگ کند حالا خیلی راحت با جوان‌ها صحبت کنیم بگوییم اگر قرار است ما به عنوان یک مسلمان مقابل ظلم بایستیم همان کاری که امام حسین کرد حضرت زینب کرد از ظهر عاشورا به بعد، بعد از ظهر عاشورا اتفاق‌هایی افتاد که هیچ جای دنیا و در هیچ فرهنگی نیست و نقطه تمایزش این است که هیچ جای دنیا هم یک زن علمدار نبوده است ببینید در زندگی ائمه دیگر باید بگوییم که همه و اغلب شان شهید شدند، اما بعد از شهادت خانواده به اسارت گرفته نشد خانواده غارت نشد، زن و بچه و دختر غارت نشد و به اسیری برده نشد این آن فرهنگی است که خانم زینب کبری از آن سربلند بیرون می‌آید غارت شدن و شما فکر کنید از کربلا تا کوفه این‌ها چطور پیاده حرکت کردند و نهایتا خانم زینب کبری می‌رسد به آن جا که باید نقش آفرینی کند به عنوان یک زن ما باید امروز یاد بگیریم باید بلند شود و قیامت امام حسین را تداوم کند تا مردم رفتارشان حسینی باشد من می‌خواهم بگویم که گاهی دشمنان هم گریه می‌کنند به حال این‌ها و وضع اسفباری که این‌ها را آورده بودند این مسیر را شاید خیلی فکر می‌کردند این‌ها اسرا هستند و دلشان می‌سوخت، اما این مهم است حضرت وقتی که بلند می‌شوند یزید می‌گوید دیدید کشتیم حسین را و غلبه کردیم مثل چیزی که امروزه آمریکا فریاد می‌زند، جان کلام این است که حضرت زینب می‌گویند ندیدم جز زیبایی یعنی وقتی من به عملم و تکلیفم عمل کردم و وقتی به عملم نگاه می‌کنم و می‌بینم خداپسندانه است راضی هستم ما امروز و در زمان پیش رو باید این را بدانیم هر زمانی که به فرائض زمان عمل کردیم به احکام دین مان و مرکز ثقلش در فرهنگ امام حسین مقابله با ظلم، مقابله با کفر است و مرز زن و مرد هم نداریم خداوند که این عدالتش را در کربلا و بعد از کربلا در ظهر عاشورا تبلور پیدا می‌کند اگر ظهر را بگیریم از نیمه شب تا فردا ظهر نصف می‌شود امام حسین (ع) یاران را جمع می‌کنند خداحافظی می‌کنند و می‌گویند هر کس می‌خواهد برود من فردا به شهادت می‌رسم کسانی که بلند می‌شوند و می‌گویند اهلا من العسل، من می‌خواهم بگویم از این ۲۴ ساعت در آن ۱۲ ساعت عدالت در اوج خودش است و امام حسین (ع) در ظهر عاشورا به شهادت رسید علمدار و پرچم دار مبارزه با کفر، ظلم، تجاوز، بی عدالتی توسط یک زن فریاد زده می‌شود و ما هم بحمدلله امروز در انقلاب اسلامی به همراه امام عزیزمان و در تداوم مسیر ایشان مقام مقام معظم رهبری شیر زنانی همچون زینب کبری را می‌بینیم که در هشت سال دفاع مقدس می‌ایستند، اما در دهه چهارم انقلاب دوباره آن ستون‌ها را دشمن می‌آید بلرزاند، اما مدافعین حرم را داریم این نشان از این هست که هر جا هر زمان فرهنگ عاشورا فریاد زده بشود و هل من ناصر ینصرنی گفته بشود، لبیک یا حسین و لبیک یا زینب کبری می‌تواند شعار زن و مردم باشد لبیک به حضرت زنان از طرف جوانان و مردان مان بود و لبیک به امام حسین از طرف زنان و مردان بود من می‌خواهم بگویم مرز زن و مرد در ایفای تکلیف در فرهنگ امام حسین معنایی ندارد تکلیف، تکلیف انسانی است و تکلیف اعم از زن و مرد را شامل می‌شود که امیدوارم خداوند ما را هم جزو شیعیان و پیروان و هواداران آقا اباعبدالله و زینب کبری (س) قرار بدهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: فرهنگ امام حسین ظهر عاشورا زینب کبری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۳۳۲۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مریم خمینی نوه امام در خارج از کشور چه کاره است؟

به گزارش تابناک به نقل از عصر ایران، خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

 
 

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما ‌شدند و هول و هراس ایجاد ‌کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»